چند پیچد بر من بی دست وپا افتادگی

از رهم بردار تا گیرد عصا افتادگی

شیوهٔ عشاق چون اشک است در راه نیاز

ابتدا سرگشتگیها، انتها افتادگی

نیست سعی ما بیابان مرگ منتهای خضر

لغزش پایی ست خواهد برد تا افتادگی

عالمی از عجز ما چیده ست سامان غرور

کرد ما را سایهٔ بال هما افتادگی

بگذار ازکوشش که دارد وادی تسلیم عشق

جاده از خود رفتن و منزل ز پا افتادگی

دامن تسلیم هم آسان نمی آید به دست

خاک گردیدیم تا شد آشنا افتادگی

هر چه از ما گل کند تمهید تسلیم است و بس

سرکشی هم دارد از دست دعا افتادگی

کرکسی از پا درافتد ما ز سر افتاده ایم

یک زمین و آسمان از ماست تا فتادگی

ما به تعظیم از سر بنیاد خود برخاستیم

شعله هم گرکرد با خاشاک ما افتادگی

همچو آتش سر مکش بیدل که در تدبیر امن

خاک بنیاد ترا دارد به پا افتادگی